Pasożyty jelitowe – jak zapobiegać i leczyć.
6 faktów o pasożytach jelitowych:
- Zwierzęta najczęściej zarażają się pasożytami jelitowymi połykając skażoną wodę lub pożywienie oraz liżąc skażoną glebę czy łapy.
- Szczenięta i kocięta zwykle zarażają się pasożytami jelitowymi od matki, w macicy lub pijąc mleko podczas pierwszych dni życia.
- Jaja robaków są bardzo odporne i mogą przetrwać w środowisku latami.
- Wiele pasożytów jelitowych, które atakują koty, może zostać przeniesionych na ludzi.
- Larwy migrują do różnych narządów, powodując poważne uszkodzenia wątroby, płuc, a nawet nerwu wzrokowego – potencjalną przyczynę ślepoty.
- Zakażenia pasożytami wewnętrznymi u kotów można skutecznie leczyć za pomocą produktu Anthelmin.
Jak zidentyfikować zarobaczenie?
W większości przypadków zwierzęta nie wykazują oznak infekcji. Pierwsze oznaki infekcji mogą wyglądać następująco:
- wychudzenie,
- utrata apetytu,
- biegunka,
- wymioty,
- matowa sierść,
- niedobory odporności,
- krew w stolcu,
- kaszel,
- powiększony, tkliwy brzuch (szczególnie u szczeniąt i kociąt).
Jeśli zwierzę jest zarobaczone, pasożyty można zobaczyć w kale lub wymiocinach. Segmenty tasiemca można zauważyć również wokół odbytu lub przyklejone do futra zwierzęcia. Oderwane człony tasiemca poruszają się – powoduje to swędzenie, więc zwierzak może się „tarzać i rzucać”.
Jak leczyć zarobaczone zwierzę?
Jeśli zauważysz oznaki infekcji lub nawet znajdziesz pasożyty w kale lub wymiocinach, natychmiast rozpocznij leczenie i użyj odpowiednich leków, aby zneutralizować pasożyty. Ważne jest, aby podać tabletkę dwa razy w odstępach dwutygodniowych, ponieważ pierwsza dawka zabija tylko dorosłe pasożyty, podczas gdy pasożyty w nierozwiniętych stadiach przeżywają. W ciągu czternastu dni larwy rozwijają się do stadium, w którym mogą zostać zabite kolejną dawką.
W celu zapewnienia optymalnej ochrony kota przed pasożytami jelitowymi zastosuj produkt leczniczy Anthelmin.
Regularne kontrolowanie stanu zdrowia Twoich psów i kotów pozwoli Ci ochronić wszystkich członków rodziny i sąsiadów przed chorobami pasożytniczymi, które mogą być przenoszone ze zwierząt na ludzi (tzw. Zoonozami).
Jak zapobiec infekcji?
Regularne odrobaczanie jest niezbędne w zapobieganiu zakażeniom pasożytami wewnętrznym.
Bardzo ważne jest, aby właściciele sprzątali po swoich pupilach. Jeśli zwierzę jest zaatakowane przez pasożyty jelitowe, jego stolec zawiera jaja pasożytów, które są niezwykle odporne na warunki pogodowe. Jaja pozostają w trawie i łatwo przenoszą się na inne zwierzęta i ludzi.
Najczęstszy tasiemiec u kotów i psów przenoszony jest przez pchły i wszy, dlatego niezwykle ważne jest również zabezpieczanie przeciwko pasożytom zewnętrznym. Dwa skuteczne leki to Fypryst Combo dla psów i kotów oraz Ataxxa dla psów.
Najważniejsze choroby wywoływane u ludzi przez pasożyty jelitowe psów i kotów:
Toksokaroza
Toksokaroza u kotów i psów
Toxocara spp. są najczęstszymi pasożytami jelitowymi u psów i kotów. Zwierzęta zarażają się połykając jaja robaków, które mogą przetrwać w środowisku latami. Częstym źródłem infekcji jest niedogotowane lub rozkładające się mięso oraz zainfekowane gryzonie.
Kocięta i szczenięta są najbardziej podatne na infekcje i mogą zarazić się pijąc mleko matki w pierwszych dniach życia. Szczenięta i kocięta mogą zarazić się również śródmacicznie już od 42 dnia ciąży.
Dorosłe zwierzęta na ogół nie wykazują oznak infekcji, natomiast kocięta i szczenięta mogą mieć wzdęte brzuchy, kaszleć i ciężko oddychać. W ciężkich przypadkach infekcji w wymiocinach pojawiają się pasożyty.
Toksokaroza występuje rzadko w niektórych krajach (Wielka Brytania, Malta, Irlandia, Finlandia i Norwegia), dlatego obowiązkowe jest profilaktyczne podawanie prazikwantelu dla kotów i psów, które mają wjechać do tych krajów. Produkt Anthelmin zawiera tę substancję czynną.
Toksokaroza u ludzi
Ludzie zarażają się podczas pracy z glebą skażoną jajami robaków lub larwami w niedogotowanym mięsie. Szczególnie narażone są dzieci w wieku przedszkolnym. Na ogół zmiany pojawiają się w płucach, wątrobie, oku, rzadko w ośrodkowym układzie nerwowym. W niektórych przypadkach może wystąpić wstrząs anafilaktyczny, zapalenie płuc, napad padaczkowy i objawy neurologiczne.
Bąblowica
Echinococcus to bardzo małe tasiemce, które zarażają psy i lisy, a rzadko koty. Zakażone zwierzęta wydalają jaja z odchodami (niewidoczne gołym okiem). Mogą one zostać połknięte przez żywiciela pośredniego (owca, kozę, krowę, świnię, konia). Ludzie mogą również służyć jako żywiciele pośredni. Larwy rozwijają się w jelicie żywiciela pośredniego i migrują do różnych narządów, najczęściej wątroby, nerek, płuc lub mózgu, gdzie stopniowo się otorbiają. Rosną powoli, (mogą osiągać rozmiar zaciśniętej pięści) naciskają na narządy i tkanki powodując uszkodzenia. Psy są żywicielami ostatecznymi i mogą się zarazić połykając zarażone cystami narządy lub tkanki żywiciela pośredniego.
Ludzie mogą się zarazić spożywając jaja tasiemca. Zwierzęta często przenoszą infekcję, ponieważ jaja są lepkie i przyczepiają się do ich sierści.
Bąblowica jest jedną z najgorszych chorób pasożytniczych przenoszonych ze zwierząt na ludzi poza tropikami.
Tasiemiec psi (Dipylidium caninum)
Tasiemiec psi mimo swojej nazwy jest pasożytem powszechnie występującym w jelicie psa lub kota. Może osiągać do 60 cm długości. Jest przenoszony przez zarażone pchły lub wszy, które zostają połknięte przez zwierzę. Zwykle nie widać żadnych oznak infekcji, ale proglotydy tasiemca przypominające nasiona ogórka można zauważyć na włosach wokół odbytu i w kale. Ponieważ powodują swędzenie, zwierzę może się drapać, ocierać i nienaturalnie podskakiwać.
Ludzie mogą zarazić się głównie śpiąc w łóżkach zakażonych pchłami lub będąc w bliskim kontakcie ze zwierzęciem. Infekcja, szczególnie u dzieci, może powodować kolki brzuszne, a proglotydy w pieluszce mogą być przyczyną do niepokoju dla rodziców.
Jak często należy odrobaczać zwierzęta?
Wewnętrzny protokół leczenia pasożytów
Zaleca się leczenie zwierząt przeciwko pasożytom wewnętrznym co najmniej cztery razy w roku, ale w wielu wypadkach może okazać się to niewystarczającym.
Częstotliwość zabiegu należy dostosować do czynników takich jak:
- wiek (młode lub stare zwierzęta)
- cykl życia (specjalne grupy zwierząt, np. zwierzęta robocze, hodowlane, pokazowe, zwierzęta do zawodów sportowych)
- środowisko życia (np. zwierzęta żyjące na zewnątrz)
- stan zdrowia właścicieli dzieci, osoby z osłabioną odpornością, kobiety w ciąży, osoby starsze, etc.
- stan zdrowia zwierząt (np. współistniejąca infestacja pcheł)
- dieta (np. podroby, surowa żywność, ślimaki, żaby i gryzonie oraz ptaki schwytane przez koty)
- zapisy dotyczące (np. podróżowanie do lub z obszarów występowania pasożytów).
Częstotliwość odrobaczania należy dopasować do zwierzęcia.
Częstotliwość odrobaczania u kotów*:
| Ryzyko infekcji | Sytuacja | Częstotliwość odrobaczania |
| Niski | • mieszka w mieszkaniu/domu w pomieszczeniu, nie wychodzi • spożywa głównie żywność przetworzoną przemysłowo (granulki lub puszki) | 2 razy w roku |
| średnia do umiarkowanej | • mieszka w mieszkaniu/domu • kontrolowane podczas spacerów • rzadkie okazje do ścigania gryzoni i ptaków | 4 razy w roku |
| umiarkowany do wysokiego | • często wychodzi • często goni gryzonie i ptaki | 4–12 razy w roku |
| wysoki | • mieszka na świeżym powietrzu • mieszka z dziećmi, kobietami w ciąży, osobami starszymi lub przewlekle chorymi • regularnie goni gryzonie i ptaki • dieta surowego mięsa | raz w miesiącu |
* Młode zwierzęta są szczególnie podatne na infekcje i muszą być leczone częściej. Rozpocznij wstępne leczenie, gdy kocięta mają trzy tygodnie i powtarzaj je co dwa tygodnie, aż będą miały od ośmiu do dziesięciu tygodni. Następnie muszą być odrobaczone co miesiąc do szóstego miesiąca życia.
Przed użyciem zapoznaj się z treścią ulotki dołączonej do opakowania. Aby uzyskać więcej informacji na temat możliwych zagrożeń lub działań niepożądanych, skontaktuj się z lekarzem weterynarii.
